Bakarrik geratzea salbazioa izan zen. Ez nuen inorekin egoteko gogorik. Ez inoren lelokeriak entzuteko, ezta nire beldurrak inori kontatzeko asmorik ere. Bakarrik egon nahi nuen. Eta hura leku perfektua zen. Eguzkiak bare jotzen zuen eta kalean isiltasuna zen nagusi. Eta halaxe, sofa zahar hartan eserita, afariaz, amaz, arrebaz, aitaz eta abarrez pentsatzen nuen bitartean, loak hartu ninduen. Eta ez nintzen esnatu harik eta norbaiten eskua sentitu nuen arte nire bekokian.- Ezekiel! Ezekiel!
Naroa zen.
Eskolara agertu da Ezekielen aita, hainbeste urte eta gero… eta bizitza hankaz gora jarriko dio. Barrena hustutzeko beharra duenean ere, kosta zaio asmatzea, mutilak inkomunikazioaren komunikazioan bizitzen ohituta daudelako. Zalaparta, barrea eta txantxa. Horiek haien hizkuntzaren kodeak… Baina bene-benetako sentimenduei buruz hitz egitea ikaragarri kosta, lotsa edo. Eta Ezekielek ez du asmatzen. Neska kontuak dira: ama, arreba, Elena, eta Naroa… Neska gehiegi, eta kirioak dantzan! Nerabezarotik gazte izateko bidea uste baino korapilatsuagoa da, etengabe korapiloak askatuz eta korapilo berriak eginez.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina