Anne Franken egunkaria

lehen orrialdeak hemen irakurgai

Zail da hamahiru-hamalau urteko neskato batek idatzia dela sinestea… Baina berak Kittyri behin baino gehiagotan idatzia zion egunen batean kazetari ospetsu edota idazle izan nahi zuela, eta are gehiago, ez zuela etxekoandre bakarrik izan nahi, etorkizunean izena eta izana nahi zituela… 

Neskato izatetik, emakume izatera; berak ere udaberria maiteago du negua baino… eta ernetze hori, bere beste-ni hori deskubritzeak bizipoza eta segurtasuna emango dizkio, baina baita galdera mordo baten erantzunen bila jardun beharra ere.
Bizirauteko aukera duenak, ba ote du kexatzeko eskubiderik? Beldurra, konfidantza, bizitza uneoro jokoan… eta ortzemuga askatasunaren deiadar.

Garai baten lekukotza bortitza, edonongo eta edonolako pentsamoldeak izatea pertsona izatea, izatea bera baino garrantzitsuago ezin duela izan isiltasun gorrotagarrian ohiukatzea…  Horixe da Anne Franken egunkaria.

Eta isiltasun horretan, hitzek ihes egin behar dutelako, sentitzen dena adierazteko beharra ukaezina delako, liburuetan jasotako hitzek, jakintzak, ideiek… eta baita idatzietan pentsamentu eta sentimenduak biltzen dituzten hitzek ere, berebiziko garrantzia izango dute. Hitza benetan ahaltsua delako.

Anne Frankek, eta Jarak adibidez, zer dute antzeko, zer desberdin? 
Zergatik bilakatu ote da Anne Franken egunkaria klasiko? 
Zer du Gazte Literaturatik, eta zer Literatura Unibertsaletik?