Aintzinako Errusian ohitura omen zen UrteZahar eta Urteberri arteko gauean neska gazteak kalera atera irten eta, topatzen zuten lehen gizonari bere izena galdetzea; uste omen zuten izen bera izango zuela bere senar izango zenak. Kandinskyren biografia batean topatu zuen Mirenek bitxikeria hori, eta margolari hori biziki maite zuenez, berak ere gauza bera egitea erabaki zuen.
Eta, auskalo zergatik, Mirenek beti Aitor izeneko norbait nahi zuen bere bizitzan...
Baina lagunek lasai utz zezaten, Manu bat agertu zen lehenago..
Aitor eta Manu, bi izaki erabat desberdin, biak Mirenen egia eta fantasia, biak maitatua izateko grinaren ispilu.
Neskato nerabe batek heldutasunerako bidea nola egiten duen sentimenduen bidez azaltzeko eran maisu… eta bide batez, mutilak sentimenduak azaleratzen hain trebe ez direla aditzera emanez… Saizarbitoria, itzel!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina