Mamia aztertzen hasita… gauza askori erreparatu behar ondorioren bat atera aurretik… Izan ere,
istorioa oso sinplea da, letrak, handiak, eta liburuak gainera marrazki mordoa du… Irakurtzen oso erraza.
Baina, litekeena da liburua eskuartean duzunean, tarte luze batez utzi nahi ez izatea:
ez da ipuin bat, luzeagoa baita; baina ez da eleberri bat, ez eleberri arrunta behintzat. Ilustrazioz josia, ez da liburu ilustratu bat gehiago, komiki kutsua ere baduelako. Gauza oso txikiei erreparatuz gero, beti topatuko duzu lehenago ikusia ez zenuen zerbait….
Chris Riddell idazle eta marrazkilariak tinta baliatzen du, eta marra mordoa, asko eta asko… eta tarteka kolore gorri pixka batez zipriztintzen du orri zuri-beltza.
Ottolinek koaderno batean idazten ditu bere plan guztiak, plan onak, eta Munroe jaunarekin uste baino antza handiagoa du… Akaso horregatik konpontzen dira biak hain ongi. Hitzak eta irudiak batera irakurtzera behartuko zaitu xelebrekeriaz jositako istorio honek.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina